TRAMO 21.10 O asentamento da Estaca de Vares

Tódolos camiños levan o mar.

Tal e como adéntrase o Camiño de Santiago no mar fisterrán, o Camiño dos Arrieiros lévanos cara as propias referencias oceánicas marcadas polos nosos ancestros, cara outros mundos povoados alén do mar galaico: Armórica, Eirin, Kernow, Cymru agardan impacientes polo material que , provinte do noroeste peninsular, e a través dos seus históricos camiños, que, confuindo na cunca do Eume, o carón do outeiro sacro da Mourela,; emprenden o camiño único dos Arrieiros a través das chairas da Serra Faladoira e Coriscada cara o porto ancestral de Vares, punto de reunión final , para emprender outros tramos do camiño, tramos oceánicos, cambiando de medio e de método, pero cun mismo desexo: facer chegar as mercancías que tiveran o seu berce nas terras do interior ou da costa galaica o alén das terras céltigas do norde.

Vares, como lugar de paso deste intenso comercio marítimo-terrestre, estaba densamente povoado , con as suas atalaias de vixiancia, tal e como podemos resumir o asentamento antergo que fica no propio promontorio final da península. Partes das suas murallas e o foso están á vista de todos. O pétreo camiño que penetra ate o corazón da "estaca" é toda unha referencia. Pouco sabremos desa atalaia, antecastro, etc. se non se estuda. Estamos convencidos que faráse todo iso e aínda máis. A enorme chaira que garda o faro vai ser a referencia dos vindeiros anos para podermos definir esas relacións oceánicas que a través do porto de Vares e do Camiño dos Arrieiros deu lugar os contactos entre as nación céltigas do norde e o noroeste peninsular das terras galaicas.