Arquivo

sábado, 13 de febrero de 2010

TRAMO 13 - ( 3 km) .- Monín











Iniciamos unha subida a través de cadros indicadores do Camiño dos Arrieiros, enclavados en unha zona tumular, ainda que a dia de hoxe poideron desaparecer por obra e froito dos coleccionistas, que teñen o seu campo de roubos naqueles paises , coma o noso, onde non hai control nin garda nin vela polo seu patrimonio.
Na primeira chaira contemplaremos duas mámoas recuperadas e dignificadas. Mágoa da desaparición do rótulo, obra dos mesmos depredadores a duas patas.
O Camiño dos Arrieiros sube envolto no monte baixo a través das zonas altas, primeiro o Coto de Vilariño (502 m) despóis o Bíncalo (409 m), parello coa pista de terra a nosa esquerda a través dos muiños eólicos.
O Camiño dos Arrieiros, como acabamos de decir, vai pola aba dos outeiros , ate baixar definitivamente a chaira do Cristo do Monte Blanco.
Nós , ante a imposiblidade de ir por él, dado que fica intransitable, iremos pola pista de terra que vai parello cara Munin.
Despóis de diversas baixadas e subidas, chégase a unha chaira onde a esquerda fica o imponente caserío de Munín, e poucos metros adiante a dereita o final do sendeiro que colleremos , os restos do Cruceiro do Cristo da Pena Blanca, que marca outro ancestral cruce de camiños.

O enorme Caserío de Munín fica abandonado.Dende eiquí pregamos que se recupere para a creación dun Centro Interpretativo, antes que caiga en máns privadas.
Este treceavo tramo, poderia encontrarse entre os máis fermosos,mais hoxendía é dos peores, polo seu discurrir pola aburrida pista de terra por tres longuísimos kilómetros.
.

No hay comentarios: